Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πάουλ Μπράιτνερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πάουλ Μπράιτνερ

1982
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης5 Σεπτεμβρίου 1951 (1951-09-05) (73 ετών)
Τόπος γέννησηςΚόλμπερμουρ, Δυτική Γερμανία
Ύψος1,76 μ.
ΘέσηΑμυντικός
Μέσος
Ομάδες νέων
1961–1970ESV Freilassing
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1970–1974Μπάγερν Μονάχου109(17)
1974–1977Ρεάλ Μαδρίτης84(10)
1977–1978Άιντραχτ Μπράουνσβαϊγκ30(10)
1978–1983Μπάγερν Μονάχου146(66)
Σύνολο369(103)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1968–1970Δυτική Γερμανία Νέων16(1)
1971Δυτική Γερμανία U231(0)
1971–1982Δυτική Γερμανία48(10)
Τίτλοι
Δυτική Γερμανία
Νικητής Παγκόσμιο Κύπελλο 1974
Φιναλίστ Παγκόσμιο Κύπελλο 1982
Νικητής Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1972
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Πάουλ Μπράιτνερ (γερμανικά: Paul Breitner‎‎, 5 Σεπτεμβρίου 1951 - ) είναι Γερμανός διεθνής πρώην ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως μέσος ή αμυντικός.[1] Ήταν βασικό στέλεχος της αμυντικής γραμμής της εθνικής Δυτικής Γερμανίας και της Μπάγερν της δεκαετίας του 1970. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους Γερμανούς παίκτες όλων των εποχών[2] και είναι μέλος της καλύτερης ομάδας όλων των εποχών των Παγκοσμίων Κύπελλων, όπως αυτή ψηφίστηκε το 1994.[3]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπράιτνερ ξεκίνησε την καριέρα του ως αριστερός πλάγιος αμυντικός, αν και δεξιοπόδαρος. Ήδη ήταν διεθνής με τις ομάδες νέων ενώ έπαιζε με την ESV Freilassing. Στο ντεμπούτο του, αφού πέτυχε το μοναδικό γκολ της Γερμανίας στην ήττα με 4–1 από τη Γιουγκοσλαβία, επέστρεψε στα αποδυτήρια περιμένοντας έπαινο, αλλά αντίθετα διατάχθηκε να κουρευτεί. Αυτή ήταν η αρχή της θυελλώδους σχέσης του με τη διοίκηση της Γερμανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (DFB).[4] Στα πλαίσια αυτά, στα 18 του ήρθε η πρόσκληση για να υπηρετήσει στο στρατό. Η στρατονομία τον έψαχνε και εκείνος κρυβόταν στο υπόγειο του σπιτιού του. Παρουσιάστηκε λίγο πριν τυπωθούν αφίσες με το όνομά του ως καταζητούμενου στη Γερμανία. Στον στρατό, ο Πάουλ έμεινε δώδεκα μήνες, όπου συχνά καθάριζε τις τουαλέτες.[5]

Η πρώτη του επαγγελματική ομάδα ήταν η Μπάγερν Μονάχου όπου συνεργάστηκε αρμονικά με τον Φραντς Μπεκενμπάουερ και το Μπέρτι Φογκτς κάνοντας το ντεμπούτο του το 1970. Είχε επιθετικό προσανατολισμό επιχειρώντας επελάσεις προς το κέντρο της επίθεσης. Το ταλέντο του γρήγορα τον οδήγησε στις εθνικές ομάδες και το 1972 ήταν πρωταθλητής Ευρώπης με την Δυτική Γερμανία, ομάδα που συχνά θεωρείται ως η καλύτερη που έχει κερδίσει ποτέ την διοργάνωση.[6][7] Η Μπάγερν βρίσκονταν στη χρυσή εποχή της και έτσι οι τίτλοι και εκεί ήταν αρκετοί: τρία πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο και ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης (1973–74) σε τέσσερα χρόνια.[8]

Ήταν βασικό μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974, σκοράροντας στον τελικό με την Ολλανδία (ισοφαρίζοντας σε 1–1, με τη Δυτική Γερμανία τελικώς να επικρατεί με 2–1) από το σημείο του πέναλτι, με δική του πρωτοβουλία και τον Γκερντ Μίλερ να υποχωρεί.[4][9][10] Συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης.[11]

Ο Μπράιτνερ ήταν αμφιλεγόμενη μορφή, λόγω του έντονα πολιτικού του λόγου σε μία εποχή που η Γερμανία ήταν χωρισμένη σε δύο κράτη. Προκάλεσε αντιδράσεις με τη μεταγραφή του το 1974 στη Ρεάλ Μαδρίτης για τρία χρόνια, δίνοντας την εικόνα ενός ανθρώπου που πρωτίστως ενδιαφερόταν για το οικονομικό όφελος της καριέρας του. Στον ισπανικό σύλλογο είχε επιτυχημένη πορεία κατακτώντας δύο πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Ισπανίας.[5][12] Το 1976, πρωταγωνίστησε σε μία ταινία που ονομάζεται Potato Fritz - ένα γουέστερν για μερικούς Γερμανούς που έπεσαν πάνω σε συμμορία κλεφτών χρυσού.[4] Αγωνίστηκε μία σεζόν στην Άιντραχτ Μπράουνσβαϊγκ προτού επιστρέψει στη Μπάγερν το 1978, αυτή τη φορά αγωνιζόμενος ως επιτελικός μέσος από την εποχή της καριέρας του στη Ρεάλ[2] και έχοντας στην επίθεση της ομάδας ως συμπαίκτη τον Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε. Γνώρισε δεύτερη εποχή επιτυχίας με το σύλλογο της Βαυαρίας, φτάνοντας μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών την περίοδο 1981–82,[8] ενώ το 1981 ψηφίστηκε δεύτερος στο διαγωνισμό της Χρυσής Μπάλας πίσω από τον Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε.[13]

Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 αποχώρησε από την εθνική ομάδα και επανήλθε το 1981 συμμετέχοντας στα προκριματικά και στην τελική φάση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στην Ισπανία, όπου έφτασε μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης. Σκόραρε και σε αυτόν τον τελικό του πετυχαίνοντας το γκολ της τιμής (3–1) με αντίπαλο την Ιταλία, γεγονός που τον καθιστά έναν από τους μόλις τέσσερις παίκτες που έχουν σκοράρει σε δύο διαφορετικούς τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου, μαζί με τους Πελέ, Βαβά και Ζιντάν.[14][15] Σε 14 αγώνες τελικής φάσης Παγκοσμίων Κυπέλλων σημείωσε 4 τέρματα.[16][17] Με την εθνική ομάδα της Δυτικής Γερμανίας αγωνίστηκε συνολικά 48 φορές και σημείωσε 10 τέρματα, τέσσερα από αυτά σε διοργανώσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου.[18] Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το διεθνές ποδόσφαιρο στα πλαίσια και των ιδιαίτερα αρνητικών σχολίων που υπήρξαν για την εθνική ομάδα και τον τρόπο παιχνιδιού της. Η καριέρα του έληξε πρόωρα λόγω τραυματισμού στα 32 του χρόνια το 1983, αν και έτερη άποψη υποστηρίζει ότι επικρίθηκε στο ημίχρονο ενός φιλικού που έπαιζε η Μπάγερν Μονάχου στην Μπανγκόκ από τον φίλο του και γενικό διευθυντή της Μπάγερν, Ούλι Χένες.[4]

Στον αποχαιρετιστήριο αγώνα που διοργανώθηκε προς τιμήν του στο Μόναχο τον Ιούνιο του 1983, συνέρρευσαν περισσότεροι από 78.000 θεατές για να παρακολουθήσουν τη φιλική αναμέτρηση Μικτής Κόσμου - Μπάγερν (3-2). Λόγω των πεποιθήσεών του και των πολιτικών θέσεων που έλαβε κατά καιρούς (δήλωνε Μαοϊστής, μαρξιστής, λενινιστής, επαναστάτης, οπαδός της τρομοκρατικής ομάδας των Μπάαντερ-Μάινχοφ κλπ.) το Γαλλικό Πρακτορείο ειδήσεων του προσέδωσε το χαρακτηρισμό «Κόκκινος Εκατομμυριούχος».[19]

Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, εργάστηκε ως σχολιαστής και αρθρογράφος και υπήρξε σύμβουλος της διοίκησης της Μπάγερν Μονάχου. Το 2004, ο Πελέ τον ονομάτισε ως ένα από του 125 καλύτερους εν ζωή ποδοσφαιριστές (FIFA 100).[20]

Τίτλοι και διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπάγερν Μονάχου

  • Πρωτάθλημα Δυτικής Γερμανίας (5) : 1971–72 , 1972–73 , 1973–74 , 1979–80 , 1980–81
  • Κύπελλο Δυτικής Γερμανίας (DFB-Pokal) (2) : 1970–71 , 1981–82
  • Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης : 1973–74

Ρεάλ Μαδρίτης

  • Πρωτάθλημα (2) : 1974–75 , 1975–76
  • Κύπελλο : 1974–75

Δυτική Γερμανία

  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ΟΥΕΦΑ : 1972
  • Παγκόσμιο Κύπελλο : 1974

Ατομικές διακρίσεις

  • Καλύτερη ομάδα Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος : 1972
  • Καλύτερη ομάδα Παγκόσμιου Κυπέλλου της ΦΙΦΑ : 1974
  • Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς (Γερμανία) : 1981
  • Χρυσή Μπάλα (Ballon d'or) δεύτερη θέση : 1981
  • IOC Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής της σεζόν 1980–81
  • Καλύτερη ομάδα όλων των εποχών του Παγκοσμίου Κυπέλλου ΦΙΦΑ
  • FIFA 100

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Paul Breitner | Karriere beendet | Spielerprofil Verein | (Dummies) 1982/83». Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2020. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Lothar Matthäus, Paul Breitner and the best Bundesliga midfielders of all time». Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2020. 
  3. ↑ «World All-Time Teams». Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2021. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «MAVERICK, MAOIST AND GREAT PRETENDER: THE LIFE AND TIMES OF PAUL BREITNER». Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2021. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «Πολ Μπράϊτνερ, ο Γερμανός μπαλαδόρος που λάτρευε τον Μάο και τον Τσε Γκεβάρα. Απεχθανόταν τον καπιταλισμό, αλλά φόρεσε τη φανέλα της Ρεάλ και ξυρίστηκε για 150 χιλ μάρκα...». Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2021. 
  6. ↑ «UEFA - EURO 1972: all you need to know». Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2021. 
  7. ↑ «Brian Glanville's all-time European Championship XI». Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2022. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «THE STRATEGIST Paul Breitner». Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2020. 
  9. ↑ «Μουντιάλ 1974: Ολλανδία - Δυτική Γερμανία, ένας υπέροχος τελικός (pics & vid)». Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2020. 
  10. ↑ «Engrossing encounters». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2021. 
  11. ↑ «FIFA World Cup All Star teams». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  12. ↑ «PAUL BREITNER». Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2020. 
  13. ↑ «European Footballer of the Year ("Ballon d'Or") 1981». Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2020. 
  14. ↑ «The all-time World Cup Perfect XI». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2021. 
  15. ↑ «FIFA : Behind the World Cup record: Geoff Hurst». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2020. 
  16. ↑ «The Greatest XI in World Cup History». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Δεκεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2023. 
  17. ↑ «World Football: The 100 Greatest World Cup Players of All Time». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021. 
  18. ↑ «Paul Breitner - International Appearances». rsssf.com. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2020. 
  19. ↑ Ι. Συνοδινός, εφημερίδα "Αθλητική Ηχώ" της 2 Ιουνίου 1983, σελ. 4
  20. ↑ «Pele's list of the greatest». Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πάουλ_Μπράιτνερ&oldid=10815607"